கள்ளக்குறிச்சி சாராயம்: மரணமா? படுகொலையா?

முழு மதுவிலக்கு சாத்தியமா?

கள்ளக்குறிச்சியில் கள்ளச் சாராயம் குடித்த 50-க்கும் மேற்பட்டோர் மாண்டு போனார்கள். இன்னும் 50-க்கும் மேற்பட்டோர் மருத்துவமனைகளில் உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். 

கள்ளச்சாராய விற்பனையைத் தடுக்கத் தவறிய மாவட்ட ஆட்சியர், மாவட்ட காவல் கண்காணிப்பாளர் உள்ளிட்ட ஒரு சிலரை பணியிட மாற்றம் செய்தும், ஒரு சிலரை தற்காலிகப் பணி நீக்கம் செய்தும் உத்தரவிட்டுள்ளது தமிழ்நாடு அரசு. 

இந்தச் சாராய மரணங்களுக்குப் பொறுப்பேற்று முதல்வர் ஸ்டாலின் பதவி விலக வேண்டும் என்று எடப்பாடி பழனிச்சாமி, மருத்துவர் இராமதாஸ் உள்ளிட்ட எதிர்க்கட்சியினர் குரல் எழுப்புகின்றனர். இந்தச் சாராய மரணங்களைக் காரணம் காட்டி, ஆளுங்கட்சி மீது அடுக்கடுக்கான குற்றச்சாட்டுகளை வைத்து அரசியல் ஆதாயம் தேட பல்வேறு தரப்பினரும் முயற்சி செய்கின்றனர்.

தற்போது மட்டுமா கள்ளச் சாராய சாவுகள் நடக்கின்றன? எடப்பாடி ஆட்சியில் நடக்கவில்லையா? ஜெயலலிதா ஆட்சியில் நடக்கவில்லையா? கர்நாடகாவில் நடக்கவில்லையா? முழு மதுவிலக்கு நடைமுறையில் இருக்கும் குஜராத்தில் நடக்கவில்லையா? எங்குதான் சாராயச் சாவுகள் நடக்கவில்லை என்று அகில இந்திய அளவிலான புள்ளி விவரங்களை எடுத்துப் போட்டு, இது ஒன்றும் புதியதல்ல என்கிற கோணத்திலும் விவாதங்கள் முன்வைக்கப்படுகின்றன. 

இனியும் தாமதிக்கக் கூடாது; உடனடியாக முழுமையான மதுவிலக்கு வேண்டுமென வைகோ, தொல்.திருமா உள்ளிட்ட பல தலைவர்கள் கோரிக்கை வைக்கின்றனர். 

'திருடனாய்ப் பார்த்து திருந்தாவிட்டால் திருட்டை ஒழிக்க முடியாது' என்பது போல குடிகாரனாய்ப் பார்த்துக்

குடியை நிறுத்தாவிட்டால் குடியை ஒழிக்க முடியாது என்று வாதிடுவோரும் உண்டு.

டாஸ்மாக் கடைகளில் சாராயத்தின் விலை கூடுதலாக இருப்பதனால்தான் மலிவு விலை பாக்கெட் சாராயத்தை ஏழைகள் நாடுகிறார்கள்; எனவே குறைந்த விலையில் டாஸ்மாக் கடைகளில் மது விற்பனை செய்தால் மரணங்களைத் தடுக்க முடியும் என்று கோருவோரும் உண்டு.

சாராயத்தில் எத்தனாலுக்குப் பதிலாக மெத்தனால் அதிகமாக இருந்ததுதான் தற்போதைய மரணங்களுக்குக் காரணம்; 

எனவே மெத்தனால் நடமாட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தினாலே மரணங்கள் குறையும் என்று வாதிடுவோரும் உண்டு.

தமிழ்நாட்டில் ஒரு கோடி பேருக்கு மேல் அன்றாடம் சாராயம் குடிக்கிறார்கள், எனவே முழு மதுவிலக்கு எல்லாம் இனி சாத்தியமில்லை, கள்ளுக்கடைகளைத் திறப்பதுதான் ஒரே வழி; இதனால் கள்ளச்சாராய மரணங்களையும் ஒழிக்க முடியும், விவசாயிகளுக்கும் வாழ்வளிப்பதாக இருக்கும் என்று ஒரு சிலர் ஆலோசனைகளை முன்வைக்கின்றனர்.

சாலை விபத்துகளில் இறந்து போனால் நிவாரணம் ஒரு லட்சம், ஆனால், சாராயம் குடித்து மாண்டு போனால் 10 லட்சமா? யார் அப்பன் வீட்டுப் பணத்தை எடுத்து யாருக்குக் கொடுப்பது? என ஆவேசப்படுவோரும் உண்டு.

'மாதா மாதம் பிரீமியம் செலுத்தி இன்ஷூரன்ஸ் பெறுவதைவிட 30 ரூபாய்க்கு ஒரு பாக்கெட் சாராயத்தைக் குடித்தால் பத்து லட்சம் சொலையா கிடைக்குமே?' என்று இந்த மரணத்தை எள்ளி நகையாடும் மீம்சுகளும் ஒரு பக்கம் உலவுகின்றன.

ஜெயலலிதா ஆட்சியில் 'ஊத்திக் கொடுத்த உத்தமி!' என பொங்கி எழுந்த போராளிகள், இன்று எங்கே போனார்கள் என்று கேள்வி எழுப்பி பாடகர் கோவன் உள்ளிட்ட போராளிகளை எள்ளி நகையாடி இழிவுபடுத்தி, சமூகத்திற்காக ஒரு துரும்பையும் எடுத்துப் போடாத சில திண்ணைத் தூங்கிகள் சமூகவலைதளங்களில் முனகி வருகின்றனர். 

உபதேசங்கள் ஊறுகாயாக..

எத்தனாலும் மெத்தனாலும்

கார்பன், ஆக்சிஜன், ஹைட்ரஜன் ஆகிய தனிமங்களைக் கொண்ட மூலக்கூறுகள்தான். அணுக்களின் எண்ணிக்கைக்கு ஏற்ப அதன் வேதியல் பண்புகள் வேறுபடுகின்றன. வேதியியல் பண்புகள் வேறுபடுகின்றபோது அதனுடைய வினையாற்றலும் மாறுபடுகின்றன. அதனால்தான் மெத்தனால் குடித்தால் மாண்டு போகிறான். எத்தனால் குடித்தால் போதையில் ஆழ்கிறான். மெத்தனால் அதிகம் உள்ள சாராயத்தைக் குடித்தவனைக் காப்பாற்ற வேண்டுமானால் எத்தனால் அதிகம் உள்ள சாராயத்தைக் கொடுத்தால் அவன் பிழைத்துக் கொள்வான் என்கிறார் ஒரு மருத்துவர்.

அன்னியச் சரக்கோ, அரசின் டாஸ்மாக் சரக்கோ அல்லது கள்ளச்சரக்கோ எல்லா சரக்கிலும் எத்தனால் உண்டு. அது சரி எதற்காக எத்தனால் குடிக்க வேண்டும்? 

வேதகாலத்தில் சோம பானத்தில் தொடங்கிய குடி, சங்க காலத்தில் கள் குடியாக மாறி, இன்று கட்டிங் சரக்சாக வடிவம் எடுத்துள்ளது. பிறந்தநாள் விழாக்கள், திருமணங்கள், எழவு வீடுகள் என்று எங்கும் நீக்கமற நிறைந்து விட்டது குடி. இந்தக் குடி ஒட்டுமொத்தக் குடிகளையே ஆட்கொண்டுவிட்டது. அலுப்புக்காக குடிப்பது என்பதெல்லாம் அனர்த்தமானது, எல்லாம் அனுபவிப்பதற்காகத்தான் என்பதே நிதர்சனமானது!

'திரிகடுகத்தில் தீட்டினார்கள்‌. கள்ளுண்ணாமை குறித்து வள்ளுவன் கதறினான். எல்லாம் செவிடன் காதில் ஊதிய சங்காய் போனதுதான் மிச்சம். உபதேசங்களையே ஊறுகாயாகத் தொட்டுக் கொள்பவன்தானே நம் குடிமகன். 'குடி குடியைக் கெடுக்கும் குடிப்பழக்கம் உடல் நலத்தைக் கெடுக்கும்' என்பதெல்லாம் எம்மாத்திரம்?

எதுவாயினும், முழு மதுவிலக்கு ஒன்றுதான் மனித சமூகத்தை காப்பதற்கான ஒரே வழி. இதனால் ஏற்படும் இதர இன்னல்களை நாம் தற்காலிகமாக ஏற்றுக் கொண்டுதான் ஆக வேண்டும். இதற்கு ஆளுகின்ற அரசு ஆவண செய்யவில்லை என்றால் அவர்களது ஆட்சியும் வரும் காலத்தில் மரக்கட்டைகளுக்குள் அடுக்கப்படும்.‌!

மதுவிலக்குத் தடைச் சட்டம்!

வேள்ளைக்காரன் ஆட்சிக் காலத்தில் அவன் நாட்டு சரக்கை விற்க உள் நாட்டுச் சரக்குகளைத் தடை செய்து சட்டம் கொண்டு வந்தான். அரசாங்கத்தைத் தவிர வேறு யாரும் சரக்கு தயாரிக்கக் கூடாது. அதுதான் இன்றைக்கும் தமிழ்நாடு மதுவிலக்குச் சட்டமாக (Tamil Nadu Prohibition Act 1937) இருக்கிறது. அரசாங்கமே தயாரித்து விற்றால் அது நல்ல சரக்கு. அதையே வேறு நபர்கள் தயாரித்து விற்றால் அது கெட்ட சரக்கு. எத்தனாலை எவன் தயாரித்தால் என்ன? மெத்தனால் உடனே கொல்லும். எத்தனால் மெல்லக் கொல்லும்‌. எத்தனாலை யார் தயாரித்தாலும் மரணம் நிச்சயம். எனவே மரணத்தை விளைவிக்கக் கூடிய பொருளை தயாரித்து விற்பவன் எவனாயினும் அவன் கொலைகாரனே! கொலைகளைத் தடுக்க ஒரே வழி, முழு மதுவிலக்குதான். வேறு தீர்வே கிடையாது!

சரி! இவர்கள் எழுதி வைத்த சட்டத்தையாவது இவர்கள் மதித்து நடைமுறைப்படுத்தினார்களா? 

போதைதரும் மது வகைகளைத் தயாரிப்பது, மது தயாரிப்பதற்குரிய சாதனங்களை வைத்திருப்பது, தயாரித்த மது வகைகளை புட்டிகளில் அடைப்பது, அவற்றை விற்பனை செய்வது, வாங்கிக் குடிப்பது, மேற்கண்ட சரக்கு தயாரிக்கும் வேலைகளுக்கு உதவி செய்வது, உடந்தையாக இருப்பது இவை அனைத்துமே மேற்கண்ட சட்டப்படி (பிரிவு: 4) குற்றங்களாக வரையறுக்கப்பட்டு, இத்தகையக் குற்றங்களில் ஈடுபடுவோருக்கு மூன்று மாதம் முதல் மூன்று ஆண்டுகள் வரை சிறை தண்டனையும், ஆயிரம் ரூபாய் முதல் பத்யிரம் ரூபாய் வரை அபராதமும் விதிக்க சட்டம் வழிவகை செய்கிறது. 

அத்தகைய மது வகைகளால் மரணம் ஏற்படுமாயின் கடுங்காவல் ஆயுள் தண்டனையும், மற்ற பிற குற்றங்களுக்கு பத்தாண்டுகள் வரை சிறை தண்டனையும், இது தவிர 5000 ரூபாய் முதல் 7000 ரூபாய் வரை அபராதம் விதிக்கவும் சட்டத்தில் இடம் உண்டு. 

மேற்கண்ட சட்டம் சரியாக நடைமுறைப்படுத்தப்படுகிறதா என்பதை கண்காணிக்க இதற்கென்று உருவாக்கப்பட்ட மதுவிலக்கு காவல் துறையும் அதாவது கலால் துறையும், உள்ளூர் சட்டம் ஒழுங்கு காவல்துறையும், வருவாய்த் துறையும் செயல்பட வேண்டும் என்றும் அரசுத்துறை அதிகாரிகளும், உள்ளாட்சி அமைப்புகளைச் சார்ந்தவர்களும் உதவிட வேண்டும் என்றும் சொல்கிறது சட்டம் (பிரிவு: 32, 35). ஏதேனும் சட்டமீறல்கள் நடைபெற்றால், அது குறித்த விவரம் தெரிந்தவர்கள் உடனுக்குடன் சம்பந்தப்பட்ட அதிகாரிகளுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்கிறது இச்சட்டம் (பிரிவு: 36).

இவை போதாதென்று, உடலுக்கு ஊறுவிளைவிக்கும் நஞ்சு கலந்த போதைப் பொருளை வைத்திருந்தால் இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (IPC) பிரிவு 328 இன் கீழ் வழக்கு பதிவு செய்ய முடியும். இதற்கு பத்து ஆண்டுகள் வரை சிறை தண்டனை பெற்றுத் தர முடியும். 

மேலும், போதைப்பொருள் தொடர்பான குற்றங்களில் ஈடுபடுபவோரை எந்தவித விசாரணையும் இன்றி தொடர்ந்து அத்தொழிலை செய்வதிலிருந்து தடுக்கும் வகையில் குண்டர்சட்டத்தின் கீழ் (Tamil Nadu Prevention of Dangerous Activities of , .....Drug Offenders, .... Act,1982), ஓராண்டுக்கு சிறையில் அடைக்க முடியும். 

கொலைக் குற்றம்!

நடந்திருப்பவை வெறும் மரணங்கள் அல்ல; தெரிந்தே மெத்தனாலை கலந்து விற்பனை செய்திருப்பதனால்

அது ஒரு கொலைக் குற்றமாகக் கருதப்பட்டு தொடர்புடையவர்கள் மீது இந்திய தண்டனைச் சட்டம் பிரிவு 302 (IPC) இன் கீழ் வழக்கு பதிவு செய்யப்பட வேண்டும். மேலும், இந்த வழக்கில் முறையான விசாரணை மேற்கொள்ளப்பட்டு சட்ட விதிமீறலில் யார் யாருக்கெல்லாம் என்ன பங்கோ அதற்கு ஏற்ப அவர்கள் அனைவருக்கும் உரிய தண்டனை வழங்கப்பட வேண்டும். இடமாற்றமும் தற்காலிக பணி நீக்கமும் வெறும் கண்துடைப்பே!

இந்த சட்டப் பின்னணியோடு கள்ளக்குறிச்சி சாராய மரணங்களைப் பரிசீலித்தால், 

காவல்துறை மட்டுமல்ல மொத்த அரசு கட்டமைப்பும்தான் இதற்குப் பொறுப்பு. கிராம நிர்வாக அலுவலர் முதல் வட்டாட்சியர், மாவட்ட ஆட்சியர், மதுவிலக்கு காவல்துறை, சட்டம் ஒழுங்கு காவல்துறை என்கிற அதிகார வர்க்கமும், 

வார்டு உறுப்பினர்கள், ஒன்றியக் கவுன்சிலர்கள், ஊராட்சித் தலைவர்கள், பேரூராட்சித் தலைவர்கள், நகராட்சித் தலைவர்கள், ஒன்றிய மாவட்டக் கவுன்சிலர்கள், சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் - இவர்கள் எந்தக் கட்சியைச் சார்ந்தவர்களாக இருப்பினும்- மற்றும் மந்திரிகள், முதலமைச்சர் உள்ளிட்ட ஆளும் வர்க்கமும், 

அந்தந்த ஊர்களில் உள்ள உள்ளூர் திமுக, அதிமுக, பாமக, பாஜக, நாம் தமிழர், காங்கிரஸ், தேமுதிக, விசிக உள்ளிட்ட அனைத்துக் கட்சி அரசியல் பிரமுகர்கள் என ஒரு பெரும் கூட்டமுமே இதற்குப் பொறுப்பேற்க வேண்டும்.

இவர்களில் ஒருவருக்குக்கூடத் தெரியாமல் உள்ளுர் அளவில் யாரும் சாராயம் காய்ச்சி விற்பனை செய்ய முடியாது. அனைவருக்கும் தெரிந்தே நடக்கிற இந்த குற்றச் செயல்களுக்கு காவல்துறையை மட்டும் பொறுப்பாக்கினால் போதுமா? கள்ளச்சாராயம் காய்ச்சுவதும், விற்பதும் ஒருவருக்குத் தெரிந்த பிறகு அதை உரிய அதிகாரிகளுக்குத் தெரிவிக்காமல் இருப்பதும் குற்றம் என்றுதானே மதுவிலக்குச் சட்டம் சொல்கிறது. 

நாம் எங்கே தவறினோம்? 

கள்ளச் சாராய விற்பனை நடக்கிறது என்பது தெரிந்தும் கண்டும் காணாமலோ அல்லது அச்சப்பட்டோ மௌனம் காக்கும் பொதுமக்களுக்கு இதில் பொறுப்பில்லையா?

கள்ளச்சாராயம் தொழிலில் ஈடுபடுபவோர் மீது புகார் கொடுக்கும் பொதுமக்களைப் பாதுகாப்பதற்கு ஏற்ப, இதற்கென தனியாக ஒரு இணையதளத்தை உருவாக்கி அதில் உள்ளீடு செய்பவர் யார் என்கிற இரகசியத்தை வெளிக்காட்டாமல் இருப்பதற்கு ஏற்ப அது அமைய வேண்டும். இந்த இணையதளத்தை உள்ளூர் காவல்துறையிலிருந்து தலைமைச் செயலகம் வரை பார்வையிடவும், நடவடிக்கை எடுக்கவும், சோதித்தறிவும் வழிவகை செய்ய வேண்டும். புகார் மீது என்ன நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை பொதுமக்கள் அறியும் வகையிலும் அது வடிவமைக்கப்பட வேண்டும்.

ஒட்டுமொத்த அரசு கட்டமைப்பும், சமூகக் கட்டமைப்பும் சீரழிந்து, நிலைகுலைந்து போய் உள்ளதால், உள்ளூர் அளவில் மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட கண்காணிப்புக் குழுக்களை அமைத்து நடவடிக்கை மேற்கொண்டால் மட்டுமே கள்ளச் சாராயம் உள்ளிட்ட போதைப் பொருள் புழக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியும். அரசு கட்டமைப்பை மட்டுமே நம்பி இருந்தால் அது ஒருபோதும் கதைக்கு உதவாது. 'பழைய குருடி கதவைத் திறடி' என்கிற கதையாகத்தான் அது இருக்கும். 

தமிழ்மணி

கோவனுக்கு எதிராக நெளியும் புழுக்கள்!

கள்ளக்குறிச்சி சாராயச் சாவுகள் நடந்த பிறகு கோவனுக்கு எதிராக சில திண்ணைத் தூங்கிகள், கீழ்த்தரமான விமர்சனங்களை முன்வைத்து எள்ளி நகையாடி வருகின்றனர்.

திராவிட மாடல் ஆட்சிக்கு எதிராக ஓராண்டுக்கு முன்பு அவர் பாடிய பாடல் இந்தத் திண்ணைத் தூங்கிகளுக்குத் தெரியவில்லை போலும். திருச்சியில் இரண்டு டாஸ்மாக் சாராயக்கடைகளை மகஇக போராட்டத்தின் மூலம் மூடி இருக்கிறார்கள். அப்பொழுது எழுதப்பட்ட பாடல் அது.

கள்ளக்குறிச்சி சம்பவத்திற்குப் பிறகு உடனடியாக திருச்சியில் நடைபெற்ற ஆர்ப்பாட்டத்தில் அவர் தனது கண்டனத்தைப் பதிவு செய்திருக்கிறார்.

ஒரு பாடல் வைரல் ஆவதும், வைரல் ஆகாமல் இருப்பதும் சமூக ஊடகங்களைப் பொறுத்தது. ஊத்திக் கொடுத்த உத்தமியை பிரபலமாகியவர்கள் தமிழ்நாடு காவல்துறையும் சமூக ஊடகங்களும்தான்‌.

நிற்க, கலைஞர் ஆட்சி காலத்தில் கலைஞருடைய பெயரைக் குறிப்பிட்டு அவர் மேடைகளில் பாடிய பொழுது திமுக காரர்களின் நேரடி தாக்குதலுக்கெல்லாம் உள்ளாகி இருக்கிறார் என்பது இந்தத் திண்ணைத் தூங்கிகளுக்குத் தெரியாது.

நிற்க, ஒரு கலைஞனின் செயல்பாடுகள், ஏன் இப்போது அப்படி இல்லை, இப்படி இல்லை என்று புலம்புகின்ற திண்ணைத் தூங்கிகள்,  எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறார்களோ  அப்படி இந்தத் திண்ணைத் தூங்கிகள் செய்வதை யார் தடுத்தது? 

திமுக ஆட்சியானாலும், அதிமுக ஆட்சியானாலும் கடந்த காலங்களில் பல்வேறு மேடைகளில் உயிரைப் பணயம் வைத்து அவரோடு ஒரு மேடைப் பேச்சாளராக உடன் பயணித்தவன் நான். அப்பொழுதெல்லாம் சமூக ஊடகங்கள் இல்லாத காலகட்டம். அதனால் அத்தகைய செயல்பாடுகளை எல்லாம் கூகுளில் தேடினாலும் கிடைக்காது. தமிழ்நாடு கியூ பிரிவு போலீசாரைக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள். எனவே, அவரைக் குறை கூறுவதற்கு திண்ணைத் தூங்கிகள் எவருக்கும் எந்த அருகதையும் கிடையாது. 

நெளிகிற புழுக்கள் நெளிந்து கொண்டே இருக்கட்டும். அருவருப்பாகத்தான் இருக்கும். ஆனால், புழுக்களின் காலம் மிகவும் சொற்பமானது.

தமிழ்மணி

தோழர் ஆர்.கே மறைவு உணர்த்தும் பாடம் என்ன?

தமிழ்நாட்டில் நக்சல்பாரி அரசியலை, மக்கள் திரள் அரசியலாக மிக ஆழமாகப் பதிய வைத்த, கடந்த ஆண்டு தோழர் அன்பழகன், தற்போது தோழர் ஆர்.கே என இரு நக்சல்பாரித் தலைவர்கள் மரணித்துள்ளனர். மிகப்பெரிய அளவில் உயிர்ப்போடு நினைவுகூறப்பட வேண்டிய அவர்களின் அரசியல் பங்களிப்பு அவ்விருவரின் அந்திமக்காலச் செயல்பாடுகளால் அவர்களின் மரணம் குடத்துக்குள் இட்ட விளக்காய் குன்றிப் போனது.

அவர்களின் கடந்தகால சாதகங்கள், சாதனைகளை ஒரு பக்கமும், கடைசி காலகட்டத்தில் அவர்களின் அரசியல் மற்றும் அமைப்பு நடைமுறைகளையும் ஒப்பிட்டு பரிசீலிக்க வேண்டும்.  அவர்கள் மரணிக்கும் போது ஏன் தனிமைப்பட்டு, கேட்க நாதியற்றுப் போனார்கள்-குறிப்பாக தோழர் ஆர்.கே - அதற்கான காரணம் என்ன என்பது பற்றியும் பரிசீலிக்க வேண்டும். மரணிக்கும் போது ஒரு மகத்தான தலைவராக மரணித்தத் தோழர் சீனிவாசனோடு இவர்கள் இருவரின் மரணத்தையும் ஒப்பீடு செய்யலாம். 

ஆயிரம் கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தாலும் பெருமான்மைக் கருத்தை ஏற்றுக் கொண்டு ஒரே அமைப்பில் தொடர்ந்து செயல்படுவதுதான் ஜனநாயக மத்தியத்துவத்தை மதிக்கின்ற போக்காகும். அதேபோல சிறுபான்மை கருத்துள்ளவர்களின் கருத்துக்களுக்கு மதிப்பளித்து அதன் மீதான ஆக்கபூர்வமான விமர்சனங்களை முன்வைப்பதும் பெரும்பான்மையாக உள்ளோர் கடைபிடிக்க வேண்டிய ஜனநாயக மத்தியத்துவக் கோட்பாடாகும். இரு தரப்புமே இதை மீறும்பொழுதுதான் சிறுபான்மையோர் மற்றும் தனிநபர்கள் வெளியேறுவதும், அமைப்பு பிளவு படுவதும் நடக்கிறது. 

இந்த அடிப்படைக் கோட்பாடுகளில் ஊன்றி நிற்காமல் போனதனால்தான் தோழர் அன்பழகன், தோழர் ஆர்.கே இருவரின் பெரும் பங்களிப்பால் உருவான ஒரு அமைப்பு பிளவுபட்டுப் போனது என்பதைவிட பிளவுகளுக்கு அவர்களே காரணமாகவும் அடைந்துவிட்டார்கள். இது பிளவுபட்டுக் கிடக்கும் பிற மா-லெ குழுக்களுக்கும் பொருந்தும். 

தோழர் ஆர்.கே

பொதுவாக அரசியல் வழிகாட்டிகளாக இருப்பவர்கள் பற்றி கூடுதல் மதிப்பீடும், மக்கள் திரள் அமைப்பில் செயல்படுபவர்களுக்கு குறைவான மதிப்பீடும் என்கிற ஒரு போக்கு மா-லெ இயக்கங்களில் நிலவுகிறது. என்னதான் சரியான அரசியல் நிலைப்பாடுகள் எடுத்தாலும் அதை மக்கள் மொழியில் அற்பணிப்போடு எடுத்துச் செல்லும் மக்கள் தலைவர்கள் இல்லை என்றால் அத்தகைய அரசியல் நிலைப்பாடுகள் மக்களிடையே எந்தத் தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தாது. 

சித்தாந்தத்தை ஒருவர் எழுதி வைத்தாலும் அது விவாதத்திற்குப் பிறகு அணிகளால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட பிறகு அது அமைப்பின் சித்தாந்தமாகிவிடுகிறது. பிற்காலத்தில் அது தவறு என கண்டறியப்பட்டால் அதற்கு அமைப்புதான் பொறுப்பே ஒழிய எழுதி முன்வைத்த தனிநபர்கள் அல்ல.‌ 

ஒருவர் முன்வைத்த சித்தாந்தம் பின்னாளில் தவறு என கண்டறியப்பட்டால், அவரை மட்டுமே ஒரு அமைப்பு குறை கூறுவதும், அல்லது ஒரு சரியான சித்தாந்தத்தை முன்வைத்து ஒரு அமைப்பு வெற்றி பெற்று விட்டால் அது தன்னால்தான் என அந்தத் தனிப்பட்ட நபர் பெருமையுடன் உரிமை கோருவதும் இரண்டுமே தவறான போக்குகளாகும்.  

மேலும் சித்தாந்தத் தலைமையாக கருதப்படுபவர்கள், தங்களது இறுதி மூச்சுவரை, நிலவுகின்ற அரசியல் பொருளாதார சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப மிகச் சரியான அரசியலை முன்வைத்து அது பெரும்பான்மையான அணிகளால் ஏற்கப்பட்டு, மக்களிடையே செல்வாக்கைப் பெறுகிறதா என்பதையும் பரிசீலிக்க வேண்டும்.

மேற்கண்ட அம்சங்களைக் கணக்கில் கொண்டு தோழர் ஆர்.கே மறைவுற்றுள்ள இந்தத் தருணத்தில் ஒரு விரிவான பரிசீலனை தேவை எனக் கருதுகிறேன். இதுவே மார்க்சிய-லெனினியர்கள் தங்கள் தவறுகளைக் களைந்து கொண்டு ஒன்றுபடவும், வளர்ச்சி பெறவும் உதவும். எதிர்மறை அம்சங்களைப் பரிசீலிக்கும் பொழுதுதான் நாம் எங்கே தவறிழைக்கிறோம் என்பதை உணரமுடியும்.

தோழர் ஆர்.கே வுக்கு சிவப்பஞ்சலி!

தமிழ்மணி

மார்க்சிய-லெனினிய வாதிகளுக்கு இந்திய வாக்காளர்கள் உணர்த்தும் பாடம் என்ன?

அரசியல் துறையிலும், அமைப்புத் துறையிலும் கருத்து வேறுபாடுகள் இல்லாத எந்த ஒரு கட்சியும், இயக்கமும் இருக்கவே முடியாது.

ஒரு கட்சியில் அல்லது அமைப்பில் அல்லது குழுவில் எடுக்கப்படும் பெரும்பான்மை முடிவுக்கு சிறுபான்மையாக உள்ளவர்கள் கட்டுப்படுவதும்,

அதேபோல பல்வேறு கிளைகளைக் கொண்ட ஒரு கட்சியில் அல்லது அமைப்பில் அல்லது குழுவில் கீழ்மட்ட அணிகள் தலைமைக்குக் கட்டுப்படுவதும், 

ஒரு கட்சியில் அல்லது அமைப்பில் அல்லது குழுவில் உள்ள ஒவ்வொருவருக்கும் கருத்துச் சொல்ல சுதந்திரம் அளிப்பதும்

ஆகிய இந்த மூன்றும்தான் ஒரு அமைப்பைத் தூக்கி நிறுத்துவதற்கான ஜனநாயகத்தின் தூண்கள். இதைத்தான் ஜனநாயக மத்தியத்துவம் என்கிறார்கள்.

இவற்றை முழுமையாகக் கடைபிடிக்காத போதுதான் ஒரு கட்சியில் அல்லது அமைப்பில் அல்லது குழுக்களில் பிளவுகள் ஏற்படுகின்றன. பொதுவுடமை இயக்கங்கள், குறிப்பாக மார்க்சிய-லெனினிய இயக்கங்கள் பல்வேறு குழுக்களாக, துண்டு துண்டாக சிதறிக் கிடப்பதற்கு இந்த ஜனநாயக மத்தியத்துவக் கோட்பாட்டை கடைபிடிக்காத,  வன்முறைப் (அராஜகப்) போக்குதான் அடிப்படைக் காரணம்.

திமுக, அதிமுக, காங்கிரஸ், பாஜக உள்ளிட்ட தேர்தல் அரசியல் கட்சிகளில் இல்லாத கருத்து வேறுபாடுகளா? உள் முரண்களா? எங்கே இல்லை முரண்பாடுகள்? கருத்து வேறுபாடுகள்? அந்தக் கட்சிகளில் எல்லாம் எடுத்தேன் கவிழ்த்தேன் என்று துண்டு துண்டாக சிதறிப் போவதில்லையே? தலைமைக்குக் கட்டுப்படுகிறார்களே? ஏன்?

பிழைப்புவாத அரசியல் கட்சிகளிடம் இருக்கின்ற குறைந்தபட்ச ஜனநாயக உணர்வுகூட மார்க்சியம்-லெனினியம் பேசும் தோழர்களிடம் இல்லாதது வேதனை அளிக்கிறது. 

இந்திய அரசியலைக் கணிப்பதில், 'எல்லாம் எமக்குத்தான் தெரியும்' என்கிற அதிமேதாவித்தனமும், மார்க்சியம்-லெனினியம் பேசும் இயக்கங்களின் பிளவுகளுக்கு முக்கியப் பங்காற்றுகின்றன.

ஒரு கட்சி அல்லது அமைப்பு அல்லது குழு என்று எடுத்துக் கொண்டால், அதில் ஓராயிரம் கருத்துக்கள் வரத்தான் செய்யும். அத்தகைய கருத்துக்களில் எது பெரும்பான்மையான கருத்தோ அதை ஏற்றுக் கொண்டு செயல்படுவதும், சிறுபான்மையான கருத்துக்கள்தான் சரி என்று கருதுவோர் அதைப் பெரும்பான்மை ஆக்குவதற்கான போராட்டத்தை உள்ளிருந்தே செய்வதும்தான் ஒரு அமைப்பு கட்டுக்கோப்பாக இருப்பதற்கும் வளர்ச்சியை நோக்கிச் செல்வதற்கும் உதவும்.

நூறு பூக்கள் மலரட்டும் என்று மாவோ சொன்னதை, நூறு குழுக்கள் உருவாகட்டும் என்று இவர்கள் புரிந்து கொண்டார்களோ? சிறுபான்மை கருத்தைக் கொண்டு வெளியேறி தனிக் குழுவாக செயல்பட்டுவோர், எந்தக் குழுவிலிருந்து வெளியேறினார்களோ அந்தக் குழுவை மட்டுமே வசைப்பாடிக் கொண்டு காலத்தைத் தள்ளுகின்ற போக்கு இன்று அதிகரித்துள்ளது. அதேபோல தனி நபர்களாக வெளியேறிய இத்தகைய நபர்களும் இதே வேலையைத்தான் செய்து கொண்டிருக்கின்றனர். 

மேற்கண்ட சிறுபான்மையினரும் தனி நபர்களும், எந்த மார்க்சிய-லெனினியத்தை நேசிப்பதாகச் சொல்கிறார்களோ அவற்றை பலவீனப்படுத்துகின்ற வேலையைத்தான் தாங்கள் செய்வதாகவோ அல்லது மார்க்சிய-லெனினியத்தின் மீதான வெறுப்பை மக்களிடையே பரப்புகின்ற வேலையைத்தான் தாங்கள் செய்வதாகவோ அவர்கள் உணர்ந்ததாகத் தெரியவில்லை.

இந்து மதவெறிப் பாசிசத்தை வீழ்த்த வேண்டும் என்கிற கடமையை சாதாரண இந்திய வாக்காளர்கள் உணர்ந்திருக்கின்ற அளவுக்குக்கூட மார்க்சியம்-லெனினியம் பேசும் இந்தச் சிறுபான்மைக் குழுவினர் மற்றும் தனி நபர்கள் உணர்ந்ததாகத் தெரியவில்லை. 

இவற்றையெல்லாம் கணக்கில் கொண்டு, இனியாவது மார்க்சியம்-லெனினியம் பேசுபவர்கள் தங்களுக்கான ஒரு பொது மேடையை உருவாக்கி ஒரே அமைப்பாக ஒன்றிணைவதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொள்ளவில்லை என்றால் இந்தியாவில் மார்க்சிய-லெனினியத்தின் சுவடுகளே இல்லாமல் போகும். 

தமிழ்மணி